توئى آنكه براى بندگانت درى به سوى عفوت گشودهاى، و آن را توبه و بازگشت ناميدهاى، و بر آن در از وحى و پيغام خود راهنمائى قرار دادهاى تا از آن گمراه نشوند، پس تو خود: كه نامت جاويد (يا داراى بركت و احسان) است: فرمودهاى (قرآن كريم «س 66 ى 8» توبوا الى الله توبه نصوحا عسى ربكم ان يكفر عنكم سيئاتكم و يدخلكم جنات تجرى من تحتها الانهار، يوم لايخزى الله النبى و الذين امنوا معه نورهم يسعى بين ايديهم و بايمانهم يقولون: ربنا اتمم لنا نورنا، و اغفر لنا، انك على كل شىء قدير): به سوى خدا توبه كنيد توبهى خالص و پاكيزه (بس براى خدا، از گناهان پشيمان شويد از جهت اينكه برخلاف رضاى خداى تعالى بوده، نه از جهت ترس از آتش كه آن توبه نيست، چنانكه خواجه نصيرالدين طوسى «رحمه الله» در تجريد فرموده) اميدوار باشيد كه پروردگارتان گناهانتان را از شما بپوشاند (بيامرزد) و شما را به بهشتها و باغهائى كه جويها از زير (درختان) آن روان است درآورد