تو خود باز كردى ز غفران درى
كه تا بندهات را بدان پرورى
پس آنگه نهادى ورا توبه نام
كه آيند و ره گم نگردد مدام
تو گفتى كه بر نام تو آفرين
كه اى بنده رو توبه را برگزين
تو را توبه بايد ولى ناب ناب
كه تا پاك سازد گنه از حساب
به جنت كز او جوىها درگذار
فرستد تو را و كند استوار