فراز 2 از دعای 45 ( خدایی که عطابخشی‌اش پشیمان نمی‌شود )

و هرگز از عطا و كرم به بندگان پشيمان نشوى (كه جود و احسان تو ذاتى و از پاداش خلق بى‌نيازى و جود و كرمت بر بد و خوب خلقان شامل است گرچه نيكو كار مطيع بيشتر لايق احسان تست و عاصى بدكار كمتر (كه فرمانبردارى بنده را به رحمت خدا نزديك و ناسپاسى دور مى‌سازد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.