فراز 21 از دعای 45 ( برتری مسلمانان بر سایر ملت‌ها با ماه رمضان )

آنگاه اين ماه با فضل و شرف را به ما امت تخصيص دادى و به فضيلت روزه‌اش بين اهل ملل عالم ما امت مرحومه را برگزيدى ما هم به فرمان تو روز را روزه داشتيم و شب را به يارى تو به اقامه نماز شب قيام كرديم و از انجام روزه و نمازش منظور ما اين بود كه در معرض رحمتت درآئيم و سببى انگيزيم تا قابل مثوبت و لطف و احسان حضرتت شويم چنانكه منظور تو هم (از نماز و روزه بندگان) همين بود (كه بندگان به واسطه اين دو عبادت صفاى قلب يافته و شايسته رحمت و لطف بى‌پايانت شوند بلكه به ديده قلب لايق شهود جمالت گردند و الا از نماز و روزه بندگان حضرتت بى‌نياز است و از فعل و تركش تو را سود و زيانى نيست) و تو اى خدا به طاعاتى كه (رسولانت براى اينكه رو به سوى تو آريم) ما را ترغيب و تشويق كردند از آن طاعات بى‌نيازى و آنچه بندگان از فضل و كرمت درخواست مى‌كنند بخشنده‌ى بى‌عوضى (يعنى عبادات و طاعاتى كه به وحى تو انبيا بر امت واجب كردند بر تو نفع و فائده‌ئى نداشت بلكه براى آنكه بندگان به آن عبادات از رحمت نامنتهايت بيش منتفع شوند و از لطف احسان تو بهره‌ى كامل يابند ما را به عبادتت تشويق كردند) و تو (اى سلطان ملك وجود) بهر بنده‌اى كه تقرب به حضرتت مى‌جويد بسيار نزديكى (و هيچ ميانه تو با بندگان خداجو حجابى و بعدى نخواهد بود و به مردم غافل هم كه جوياى تو و طالب قرب حضرتت نيستند باز تو نزديكى آنها از تو دورند. (دوست نزديكتر از من به من است اين عجبتر كه من از وى دورم)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.