رمضان ماه ميزبانى خداوند و مهمانى بندگان او براى پرورش روح معنوى و الهى بندگان و بالا بردن كمال و معنويّت انسانهاى بيدار و هوشيار است.
ماه مبارك رمضان ماهى است كه خداوند سفره، مغفرت و رحمت خود را گسترانده و آماده پذيرايى از بندگان صالح خود است و اگر كسى به حقيقت و فضيلت واقعى اين ماه برسد و معرفت واقعى رمضان نصيبش شود در پايان ماه چون فردى كه تازه از مادر متولد شده، پاك و پاكيزه مىگردد.
آرى، ماه رمضان، ماه خودسازى، ماه شكوفايى روح معنويّت و كمال و انسانيّت است.
پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) در اين باره مىفرمايد:
همانا رمضان، رمضان ناميده شد چون گناهان ما را مىسوزاند.
بندگان در اين ماه با اعمال صالح و برقرارى ارتباط معنوى با خداوند، زنگارهاى گناه و معصيت را از قلب خود پاك نموده و به سوى رشد و ترقّى و تقرّب حق تعالى حركت مىكنند. از اين رو مىتوان اين ماه را آغاز سال معنوى ناميد.
امام على (عليه السلام) در اين باره مىفرمايد:
آغاز هر سال، نخستين روز از ماه رمضان است.
رمضان به عنوان دروازه عبادتها ذكر شده، چرا كه در شب قدر اين ماه، سرنوشت يك سال انسانها مشخص مىشود.
پيامبر (صلى الله عليه و آله) در اين باره مىفرمايد:
براى هر چيزى درى است و دروازه عبادت روزه است.
و نيز مىفرمايد:
به درستى در بهشت درى به نام ريّان «سيراب شده» است كه داخل نمىشود از آن در، مگر روزه داران و چون آخرين فرد از روزهداران داخل گردد آن در بسته مىشود.
از فوائد مهم روزه اين است: كه روح انسان را تلطيف، و اراده انسان را قوى، و غرايز انسان را تعديل مىكند.
فوائد روزه و ارزش معنوى آن به قدرى والاست كه اگر كسى به عمق آن پى ببرد آرزو مىكند كه ماه رمضان به جاى يك ماه، يك سال باشد.
پيامبر اكرم اسلام (صلى الله عليه و آله) در اين باره مىفرمايد:
اگر بنده مىدانست چه نعمت و آثارى در ماه رمضان هست، آرزو مىكرد كه رمضان، يك سال باشد.
و نيز درباره اهميّت ماه مبارك رمضان و فضايل آن و برترى امّت اسلام بر ديگر امّتهاى پيشين، مىفرمايد:
به امّت من در ماه رمضان، پنج چيز داده شده كه به امّت هيچ پيامبرى پيش ازمن عطا نشده است.
يكى آن كه: چون نخستين شب ماه رمضان شود، خداوند با نظر رحمت به آنان مىنگرد و خداوند به هر كسى چنين نگاه كند، هرگز عذابش نمىكند.
دوم آن كه: بوى ناخوش دهان آنان، آن گاه كه به شب وارد مىشوند، نزد خداوند متعال از بوى مشك، خوش بوتر است.
سوم آن كه: فرشتگان در هر شب و روزشان، براى آنان طلب آمرزش مىكنند.
چهارم آن كه: خداوند متعال به بهشت خود فرمان مىدهد كه استغفار كن و خود را براى بندگانم بياراى، نزديك است كه رنج و آزار دنيا از آنان زدوده شود و به بهشت من و كرامت من روى آورند.پنجم آن كه: چون آخرين شب فرا رسد، همه آنان آمرزيده مىشوند.
روزه ماه رمضان علاوه بر درمان بيمارىهاى روحى در درمان بيمارىهاى جسمى نيز اثر فراوان دارد.
اهميّت روزه به قدرى است كه حتى دانشمندان غيراسلامى را به شگفتى واداشته است.
الكسى سوفورين دانشمند روسى در كتاب خود مىنويسد:
«درمان از طريق روزه فايده ويژهاى براى درمان كم خونى، ضعف روده و التهاب بسيط و مزمن، دملهاى خارجى و داخلى، سل، اسكليروز، روماتيسم، نقرس، استسقا، نوراستنى، عرق النساء، بيمارىهاى چشم، مرض قند، بيمارىهاى جلدى، بيمارىهاى كليه، كبد و بيمارىهاى ديگر دارد.
معالجه از طريق امساك اختصاص به بيمارىهاى فوق ندارد، بلكه بيمارىهايى كه مربوط به اصول جسم انسان است و با سلولهاى جسم آميخته شده همانند:
سرطان، سفليس، سل و طاعون را نيز شفا مىبخشد
______________________________
(1)- مستدرك الوسائل: 7/ 484، باب 25، حديث 8710؛ كنز العمال: 8/ 466؛ الدرّ المنثور: 1/ 183.
(2)- بحار الأنوار: 94/ 350؛ وسائل الشيعه: 3/ 326، باب 14، حديث 3776.
(3)- احياء علوم الدين: 3/ 423.
(4)- بحار الأنوار: 93/ 346، باب 46، حديث 12؛ مستدرك الوسائل: 7/ 424، باب 11، حديث 8588.
(5)- بحار الأنوار: 93/ 364، باب 46، حديث 36؛ الخصال: 1/ 317، حديث 101.