فراز 4 از دعای 45 ( خدایی که مجازاتش عدالت است )

بلكه اى خدا احسان تو بى‌سابقه مقدم (بر استحقاق خلق است و قبل از لياقت و عدم لياقت بندگان چنانكه نعمت وجود و حيوه را به همه خلائق بى‌سابقه و پيش از قابليت و عدم قابليت عطا فرمودى اما در مقام رحمت رحيمى هرگز مومن و كافر يكسان نيستند بلكه كافر محروم و مومن هم متفاوت بر حسب استحقاق به مراتب ايمان و طاعت و معرفت است (لان شكرتم لازيدنكم و لئن كفرتم ان عذابى لشديد) و عفو و بخششت اى خدا از فضل و كرم تست بر بندگان (نه استحقاق خلق) و اما عقاب و عذابت بر خلق عدل محض است (و طبق استحقاق و ابدا هيچ ظلم و جورى از تو به خلق نخواهد شد) و حكم قضا و قدرت (هر چه اقتضا كند بر خلق) عين خير و صلاح است (و چنانكه بندگان در قضاى الهى شر و نقصى پندارند از جهل و نادانى است و از عدم احاطه به صلاح نظام عالم آفرينش و در نظر انبياء و اولياء و عالمان ربانى و حكيمان الهى هر چه در قضاى الهى است از صلح و جنگ و فقر و غنى و صحت و مرض و خوش و ناخوش همه خوش است و ظهور كمالات وجود است و عين لطف و محض رحمت و صرف خير و سعادت و كمال خلق و حسن نظام عالم است) (ندانم كه ناخوش كدام است يا خوش خوش است آنچه بر ما خدا مى‌پسندد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.