خداوندا ستايش بىقياسى
بود شايستهى تو زان سپاسى
كه تا تقصير خود را كرده اقرار
پشيمانيم ز آنچه مانده در كار
به قلب ما گره اندر ندامت
زبان در پوزش ما زان كرامت
ز فضل خويش محرومم مدارى
چنان ده مزدمان اى حى بارى
كه تقصيرات ما را كرده جبران
بدانچه طالبيم اى حى سبحان