فراز 45 از دعای 45 ( عذرخواهی از خدواند به خاطر تقصیر و تفریط در ماه رمضان )

پروردگارا! ستايش بى قياس شايسته‌ى توست و ما اكنون به تقصير خويش اعتراف آوريم و از آنچه باز مانده‌ايم پشيمانيم. قلب ما را همى بينى كه در گره ندامت فشرده مى‌شود و از زبان ما همى شنوى كه كلمه‌ى اعتذار و پوزش ادا مى‌كند. از فضل خويش محروممان مدار و مزد ما را به ما چندان باز ده كه تقصير ما را جبران كند و بدانچه مطلوب است ما را برساند، و تشنگى ما را در برابر نعما و آلاى تو بنشاند

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.