خدايا تو را سپاس مىگوييم و در عين حال اقرار به بديهاى خود داريم و معترفيم كه حق تو را ضايع ساختهايم. عقدهى پشيمانى كه در دل داريم و صداقتى كه در مقام پوزش در زبان ماست، تنها براى توست، پس ما را در برابر آنچه به خاطر تفريط و كوتاهى به ما رسيده، اجرى عطا فرما كه با آن، فضل مورد اميد در اين ماه عزيز را جبران كنيم و از انواع ذخايرى كه همه بدان حرص دارند، چيزى به عنوان عوض دريافت نماييم.