بار خدايا گناه كوچك يا گناه بزرگى كه در اين ماه به آن نزديك شديم، يا گناهى كه در آن بجا آورديم، و گناه بزرگى كه زير بار آن رفتيم از روى عمد و قصد از ما، يا فراموشى (كه منشاء آن تقصير و بىباكى است مانند كسى كه به كارى مشغول شود تا اينكه نماز را فراموش نمايد كه او معذور نيست به خلاف روزهدارى كه از روى فراموشى بخورد يا بياشامد) كه در آن به خود ستم كرده، يا به آن احترام ديگرى را هتك و پردهدرى نموده باشيم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را به پردهى (آمرزش) خود (از كيفر و رسوائى آن) بپوشان، و به گذشت خود از ما درگذر، و ما را در آن گناه در جلو چشم شماتتكنندگان (آنانكه به مصيبت و اندوه ديگرى شاد شوند) قرار مده، و زبان طعنهزنندگان (نكوهشكنندگان) را بر ما مگشا، و ما را به مهربانيت كه بريده نمىشود (هميشگى است) و به احسان و نيكيت كه كم نمىگردد به چيزى (عبادت و انجام كار نيكى) بگمار كه سبب فرونهادن (از ميان بردن) و پوشاندن (آمرزيدن) چيزى (گناهى) شود كه در آن ماه بر ما نهى نمودهاى