و آنكه را عصيان تو كرده به حلم تلقى نمودهاى، و آنكه دربارهى خود قصد ستم كرده، مهلت دادهاى. تو ايشان را به مداراى خود مهلت مىدهى تا مگر باز گردند و در مواخذهى ايشان شتاب نمىكنى تا مگر توبه كنند: تا هلاك شوندهى ايشان برخلاف رضاى تو- مگر بعد از مبالغهى تو در معذورى هلاك نشود و بدبختان به سبب نعمت تو جز پس از اتمام حجت، بدبخت نگردد. و اين (عذرخواهى و اتمام حجت، پرتو) كرمى از (آفتاب) عفو توست اى خداى كريم و (ميوهى) منفعتى از (بوستان) شفقت توست اى خداى حليم،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.