و كسى كه نافرمانى تو كرده با او به حلم رفتار نمودهاى، و كسى را كه (بر اثر گناه) به خود قصد ستم نموده مهلت دادهاى، تو ايشان را به مداراى خود مهلت مىدهى تا هنگام رجوع و بازگشتن، و در مواخذه و كيفر ايشان شتاب نمىكنى تا هنگام توبه براى اينكه هلاك شوندهى ايشان برخلاف رضاى تو هلاك نشود، و بدبختشان به وسيلهى نعمت تو بدبخت نگردد مگر پس از بسيارى عذر داشتن و پس از پى در پى حجت و برهان بر او، از روى كرم و بخششى است از عفو تو اى بخشندهى بزرگوار، و سودى است از مهربانى تو اى بردبار،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.