فراز 12 از دعای 46 ( کرامت‌های خداوند )

إِنَّ اللَّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى‌ إخْتارَ مِنَ الْكَلامِ أَرْبَعَةً وَ مِنَ الْمَلائِكَةِ أَرْبَعَةً ... وَ منَ الْأَيَّامِ أَرْبَعَةً ... وَ أَمَّا خِيَرَتُهُ مِنَ الْأَيَّامِ فَيَوْمُ الْفِطْرِ وَ يَوْمُ عَرَفَةَ وَ يَوْمُ الْأَضْحى‌ وَ يَوْمُ الْجُمُعَةِ.«1»

خداوند متعال از سخن چهار كلام را برگزيد و از فرشتگان چهار را ... و از روزها، چهار روز را ... و امّا روزهاى برگزيده‌اش، روز عيد فطر، روز عرفه، روز عيد قربان و روز جمعه است.

اللَّهُ اكْبَرُ اللَّهُ اكْبَرُ لا الهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ اكْبَرُ و لِلَّهِ الْحَمْدُ، الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى‌ ما هَدانا وَ لَهُ الشُكْرُ عَلى‌ ما أوْلانا.«3»

خدا بزرگتر، خدا بزرگتر است، معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر است، و خداى را سپاس، سپاس خداى را بر آنچه ما را بدان هدايت كرد و او را شكر بر آنچه به ما ارزانى داشت.

اسْأَلُكَ بِحَقِّ هذَا الْيَوْمِ الَّذى‌ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِينَ عِيداً وَ لِمُحَمَّدٍ (صلى الله عليه و آله) ذُخْراً وَ شَرَفاً وَ كَرامَةً وَ مَزيداً أَنْ تُصَلِّىَ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْ تُدْخِلَنى‌ فى‌ كُلِّ خَيْراً أَدَخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ انْ تُخْرِجَنى‌ مِنْ كُلِّ سُوءٍ اخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ، الَّلُهَّمَ إِنّى‌ اسْأَلُكَ خَيْرَ ما سَأَلَكَ عِبادُكَ الصَّالِحُونَ وَ اعُوذُ بِكَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْهُ عِبادُكَ الْمُخْلَصُونَ.«4»

از تو درخواست مى‌كنم به حق اين روز كه براى مسلمانان عيد قرار دادى و براى محمد (صلى الله عليه و آله) ذخيره و فزونى در شرف، كه بر محمد و خاندان محمد درود فرستى و مرا در هر خيرى كه محمد و خاندان محمد را وارد نمودى، وارد كنى و از هر شرى كه محمد و خاندان محمد «درود خدا بر او و خاندانش» را بيرون آوردى، مرا بيرون آورى، خدايا از تو درخواست مى‌كنم، بهترين چيزى كه بندگان شايسته‌ات درخواست كردند و به تو پناه مى‌آورم از آنچه بندگان شايسته‌ات، به تو پناه بردند.

اللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّا فِى هذَا الْيَوْمِ أَوْ تَعَبَّأَ أَوْ أَعَدَّ وَاسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ إِلى‌ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوافِلِه وَ فَواضِلِه وَ عَطاياهُ فَإِنَّ إِلَيْكَ يا سَيَّدى‌ تَهْيِئَتى‌ وَ تَعْبِئَتى‌ وَ إِعْدادى‌ وَ اسْتِعْدادى‌ رَجَاءَ رَفْدِكَ وَ جَوائِزِكَ وَ نَوافِلِكَ وَ فَواضِلِكَ وَ عَطائِكَ وَ قَدْ غَدَوْتُ إِلى‌ عِيدٍ مِنْ أَعْيادِ أُمَّةٍ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ و آلِهِ وَ لَمْ أَفْدِ إِلَيْكَ الْيَوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ أَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ وَ لاتَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ أَمَّلْتُهُ وَلكِنْ أَتَيْتُكَ خاضِعَاً مُقِرَّاً بِذُنُوبى‌ وَ إِساءَتى‌ إِلى‌ نَفْسى‌ فَيَاعَظِيمُ يا عَظيِمُ اغْفِرْلِىَ الْعَظِيمَ مِنْ ذُنُوبى‌ فَإِنَّهُ لايَغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظامَ إِلَّا أَنْتَ يا لا الهَ إلّاأَنْتَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.«6»

خدايا! هر كس در اين روز آماده شد يا نيّت كرد يا مهيّا و مستعدّ شد، براى ورود به درگاه يكى از بندگانت به اميد جايزه‌ها و صله‌ها و بهره‌ها و عطاها، ولى اى آقاى من! آماده شدن و قصد كردن و مهيّا و مستعدّ شدن من تنها به جانب توست، به اميد جايزه‌ها و صله‌ها و بهره‌ها و عطاهايت و اينك صبح كردم در عيدى از اعياد امّت پيامبرت محمّد كه درود خدا بر او و خاندانش، و در حالى كه به عمل صالحى كه به آن اطمينان كنم، و آن را پيش آورده باشم‌ بر تو وارد نشدم و به مخلوقى كه آرزومندش باشم رو نكردم، بلكه در حال فروتنى تنها به جانب تو آمده‌ام، به گناه و بدى نسبت به خويش اعتراف دارم پس اى بزرگ، اى بزرگ، گناهان بزرگم را بيامرز كه گناهان بزرگ را جز تو نيامرزد، اى كه معبودى جز تو نيست، اى مهربان‌ترين مهربانان.

اللَّهُ اكْبَرُ، اللَّهُ اكْبَرُ، اللَّهُ اكْبَرُ، اللَّهُ اكْبَرُ عَلى‌ ما هَدانا، اللَّهُ اكْبَرُ عَلى‌ ما رَزَقَنا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى‌ ما أَبْلانا نَرْفَعُ بِها أَصْواتَنا ...«7»

خدا بزرگ است، خدا بزرگ است، خدا بزرگ است، بزرگتر بر آن كه هدايتمان كرد. خدا بزرگ است بر آن كه ما را از چارپايان، روزى داد، خدا را سپاس بر آن كه ما را آزمود، صداهايمان را به ذكر بلند مى‌كنيم.

إِنَّ يَوْمَ الْجُمُعَةِ سَيِّدُ الْأَيَّامِ يُضاعِفُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِيهِ الْحَسَناتِ وَ يَمْحُو فِيهِ السَّيِّئاتِ وَ يَرْفَعُ فِيهِ الدَّرَجاتِ وَ يَسْتَجِيبُ فِيهِ الدَّعَواتِ وَ يَكْشِفُ فِيهِ الْكُرُباتِ وَ يَقْضى‌ فِيهِ الْحَوائِجِ الْعِظامِ وَ هُوَ يَوْمُ الْمَزِيدِ لِلَّهِ فِيهِ عُتَقاءُ وَ طُلَقاءُ مِنَ النَّارِ ما دَعَا فِيهِ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ وَ قَدْ عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ إِلَّا كانَ حَتْماً عَلَى اللَّهِ أَنْ يَجْعَلَهُ مِنْ عُتَقائِهِ وَ طُلَقائِهِ مِنَ النَّارِ فَإِنْ ماتَ فى‌ يَوْمِهِ أَوْ لَيْلَتِهِ ماتَ شَهِيداً وَ بُعِثَ آمِناً وَ مَا اسْتَخَفَّ أَحَدٌ بِحُرْمَتِهِ وَ ضَيَّعَ حَقَّهُ إِلَّا كانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَنْ يُصْلِيَهُ نارَ جَهَنَّمَ إِلَّا أَنْ يَتُوبَ.«8»

همانا روز جمعه سرور روزهاست. خداوند در آن روز نيكى‌ها را زياد مى‌كند و گناهان را محو مى‌گرداند و درجات را بالا مى‌برد و دعاها را مستجاب مى‌گرداند و اندوه‌ها را برطرف مى‌سازد و حاجت‌هاى بزرگ را برآورده مى‌كند. روزى است كه پروردگار گروهى را بسيار از آتش آزاد مى‌نمايد. هر كه حرمت و حق آن روز را بشناسد و دعا كند؛ خداوند او را از آزاد شدگان آتش جهنّم قرار مى‌دهد و اگر در شب و روز جمعه بميرد، همچون شهيد مرده است و در قيامت ايمن مبعوث مى‌شود. هر كه حرمت آن را سبك شمرد و حق آن را تباه كند، خداوند او را به آتش جهنّم مى‌اندازد، مگر آنكه توبه كند.

السَّاعَةُ الَّتى‌ يُسْتَجَابُ فِيهَا الدُّعاءُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ ما بَيْنَ فَرَاغِ الْإِمامِ مِنَ الْخُطْبَةِ إِلى‌ أَنْ يَسْتَوِىَ فى‌ الصُّفُوفِ وَ ساعَةٌ أُخْرى‌ مِنْ آخِرِ النَّهارِ إِلى‌ غُرُوبِ الشَّمْسِ.«9»

روز جمعه ساعتى كه در آن دعاى انسان پذيرفته مى‌شود؛ آن زمان كه خطبه نماز توسّط امام جمعه پايان يابد و صف‌ها به نظم برپا گردد و ساعتى ديگر، از پايان روز تا غروب خورشيد است.

إِنَّ لِلْجُمُعَةِ حَقًّا وَ حُرْمَةً فَإِيَّاكَ أَنْ تُضَيِّعَ أَوْ تُقَصِّرَ فى‌ شَى‌ءٍ مِنْ عِبادَةِ اللَّهِ وَ التَّقَرُّبِ إِلَيْهِ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ وَ تَرْكِ الْمَحارِمِ كُلِّها فَإِنَّ اللَّهَ يُضاعِفُ فِيهِ الْحَسَناتِ وَ يَمْحُو فِيهِ السَّيِّئاتِ وَ يَرْفَعُ فِيهِ الدَّرَجاتِ.«10»

به درستى كه روز جمعه داراى حق و احترام است، پس بپرهيز از اينكه مبادا، عبادت و نزديكى به خداوند با عمل صالح و دورى از محرّمات را، در اين روز ضايع كنى و يا كوتاهى بورزى، يقينى است كه خداوند نيكى‌ها را در اين روز چند برابر و گناهان انسان را محو و درجات آنان را بالا مى‌برد.

اللَّهُمَّ ما قُلْتُ فى‌ جُمُعَتى‌ هَذِهِ مِنْ قَوْلٍ أَوْ حَلَفْتُ فِيها مِنْ حَلْفٍ أَوْ نَذَرْتُ فِيها مِنْ نَذْرٍ فَمَشِيَّتُكَ بَيْنَ يَدَىْ ذَلِكَ كُلِّهِ فَما شِئْتَ مِنْهُ أَنْ يَكُونَ كانَ وَ ما لَمْ تَشَأْ مِنْهُ لَمْ يَكُنِ اللَّهُمَّ اغْفِرْلى‌ وَ تَجاوَزْ عَنِّى، اللَّهُمَّ مَنْ صَلَّيْتَ عَلَيْهِ فَصَلاتى‌ عَلَيْهِ وَ مَنْ لَعَنْتَ فَلَعْنَتى‌ عَلَيْهِ كانَ كَفارَةً مِنْ جُمُعَةٍ إِلى‌ جُمُعَةٍ.«11»

خدايا! هر سخنى كه در اين جمعه‌ام بر زبان آورم و يا هر سوگندى كه در آن ادا نمايم و يا هر نذرى كه در آن جارى كنم، خواست و اراده تو پيشاپيش همه اينهاست، پس در اين ميان هر چه را تو بخواهى كه بشود، مى‌شود و هر چه را كه نخواهى، نشود. بار خدايا! مرا بيامرز و از من درگذر. خدايا! هر كه را تو بر او درود فرستى پس درودم بر او باد و هر كه را تو لعنت كنى پس لعنتم بر او باد. (اين پوشاننده گناهان از جمعه تا جمعه ديگر باشد.)

الْحَمْدُ لِلَّهِ الْاوَّلِ قَبْلَ الْانْشاءِ وَ الْاحْياءِ وَ الْآخِرِ بَعْدَ فَناءِ الْاشْياءِ، الْعَليمِ الَّذى‌ لايَنْسى‌ مَنْ ذَكَرَهُ، وَلايَنْقُصُ مَنْ شَكَرَهُ، وَ لايَخيبُ مَنْ دَعاهُ، وَ لايَقْطَعُ رَجاءَ مَنْ رَجاهُ، اللَّهُمَّ انّى اشْهِدُكَ وَ كَفى‌ بِكَ شَهيداً، وَ اشْهِدُ جَميعَ مِلائِكَتِكَ وَ سُكَّانَ سَمواتِكَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِكَ، وَ مَنْ بَعَثْتَ مِنْ انْبِيائِكَ وَ رُسُلِكَ، وَ انْشَاْتَ مِنْ اصْنافِ خَلْقِكَ، انّى اشْهَدُ انَّكَ انْتَ اللَّهُ لا الهَ الَّا انْتَ، وَحْدَكَ لاشَريكَ لَكَ وَ لاعَديلَ، وَ لاخُلْفَ لِقَوْلِكَ وَ لاتَبْديلَ، وَ انَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، ادّى‌ ما حَمَّلْتَهُ الَى الْعِبادِ وَ جاهَدَ فِى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ حَقَّ الْجِهادِ وَ انَّهُ بَشَّرَ بِما هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوابِ، وَ انْذَرَ بِما هُوَ صِدْقٌ مِنَ الْعِقابِ، اللَّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلى‌ دِينِكَ ما احْيَيْتَنِى‌، وَ لاتُزِغْ قَلْبى‌ بَعْدَ اذْ هَدَيْتَنِى‌، وَهَبْ لى‌ مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً انَّكَ انْتَ الْوَهَّابُ، صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‌ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنى مِنْ اتْباعِهِ وَ شِيعَتِهِ وَاحْشُرنِى فِى زُمْرَتِهِ، وَ وَفِّقْنى لِاداءِ فَرْضِ الْجُمُعاتِ، وَ ما اوْجَبْتَ عَلَىَّ فيها مِنَ الطَّاعاتِ، وَ قَسَمْتَ لِاهْلِها مِنَ الْعَطاءِ فِى يَوْمِ الْجَزاءِ، انَّكَ انْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ.«12»

ستايش خداى را كه آغاز هستى است پيش از آفرينش و حيات بخشى، و پايان هستى است پس از نابودى هر چيز، دانايى كه از ياد مبرد آن را كه يادش كند و كم نگذارد از آنكه شكرش را به جاى آورده و نااميد نسازد آن را كه خواندش، و قطع نكند اميد آن كه به او اميد بست، بار خدايا! تو را گواه مى‌گيرم و تو براى گواهى كافى هستى و گواه مى‌گيرم همه فرشتگانت و ساكنان آسمان‌هايت و نگهبانان عرشت و رسولان و پيامبرانى كه برانگيختى، و انواع مخلوقات كه آفريدى (همه و همه را گواه مى‌گيرم) بر اينكه باور دارم كه همانا تويى خدا، شايسته پرستشى جز تو نيست. يگانه‌اى، شريكى ندارى و بى‌همتايى و تخلّف و تبديلى در گفتارت نيست و اينكه محمد كه خدا بر او و خاندان او درود فرستد بنده و فرستاده توست، رسالتى را كه بر عهده‌اش نهاده بودى به بندگانت ادا كرد و در راه خدا به حق كوشيد و به پاداشى كه حق است مژده داد و از عذابى كه راست است بيم داد، خدايا! تا زنده‌ام مرا بر دين خود ثابت بدار و دلم را پس از آنكه به نور هدايت روشن نمودى، گمراه مكن و از نزد خود رحمتى بر من ببخش چرا كه، تنها تو بخشاينده‌اى، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و مرا از پيروان و شيعيان او قرار ده و در گروه او محشورم گردان، و بر انجام واجبات جمعه‌ها و طاعاتى كه در آن بر من لازم‌ نمودى توفيقم ده، و عطايى كه در رستاخيز براى اهل جمعه قرار داده‌اى، نصيبم گردان، چه همانا تويى قدرتمند حكيم.