فراز 16 از دعای 46 ( مهلت دادن و مدارا با گنه‌کاران )

روزى تو براى كسى كه معصيت و نافرمانيت كرده گسترده (از جهت اظهار كمال كرم و بخششت او را هم فراگرفته) و حلم و بردباريت (شتاب نكردن در انتقام و به كيفر رساندن) براى آنكه با تو دشمنى نموده (فرمانت نبرده) روآورنده است (زيرا) عادت و روش تو به بدكاران احسان و نيكى است، و طريقه‌ى (حكمت) تو بر تجاوزكنندگان از حد رحمت و مهربانى است (اين سخن با قول خداى تعالى «س 2 ى 190»: ان الله لايحب المعتدين يعنى خدا تجاوزكنندگان از حد «ستمكاران» را دوست ندارد «رحمت او ايشان را فرانخواهد گرفت» منافات ندارد، زيرا رحمت او بر ايشان از جهت اقتضاء ذات او است، و دوست نداشتنش آنها را از جهت اقتضاء از حد تجاوز نمودن آنان است) تا اينكه مهلت دادن تو ايشان را از بازگشت (از باطل به سوى حق) مغرور ساخته و فريب داده، و شتاب نكردن تو (در كيفر) آنها را از بازايستادن (بجا نياوردن گناه) بازداشته‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.