براهين را به صورت روشن و آشكار بيان فرمودى و هرگونه عذر و بهانه را (از دست بهانه جويان) بيرون آوردى و (بندگان را) در مورد عذاب (آخرت) تهديد كردى، و در ترغيب كردن (آنان به انجام اعمال نيكو) با مهربانى سخن گفتى، و (براى تبيين كلام وحى از زندگانى پيشينيان) مثلها زدى (و به پند و اندرز، روى آوردى) و به آنان مهلت بسيار دادى، و در حالى كه مىتوانستى در كيفر آنان شتاب كنى چنين نكردى و با آنان با حلم و مدارا رفتارى كردى در صورتى كه مىتوانستى عتاب پيشه كنى.