كه ذاتت لايزال و هست اعلا
صفاتت عين ذات توست والا
نخواهد ديد هرگز او زوالى
ز حجت بر جليل لا يزالى
كه وصف مجد تو عاليتر از آن
علو رفعتت انديشه نتوان
ز نعمت بر شمار او شمارش
و از احسان و فضل تو نگارش
كه تا بتوان سپاس تو نموده
زبانم از ستايش بازمانده
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.