اينك (با اين همه عجز و ناتوانى) روى به درگاهت آوردهام و چشم داشت من از پيشگاه تو حسن بخشش و عطا است، پس بر محمد و آل او درود فرست، و راز و نياز مرا بشنو و دعاى مرا مستجاب فرما، و روز مرا به نااميدى (از لطف بى منهايت) به پايان مرسان، و در مورد خواستهاى كه از تو دارم دست رد بر سينه من مزن (و از درگاه لطف خويش نا اميدم مساز)، و باز آمدن و بازگشت مرا با لطف عميم و كريمانه خويش مقرون كن، و از اجابت درخواستهايى كه از تو مىشود ناتوان نيستى، چرا كه تو بر انجام هر كارى توانايى، و حول و قوت مخصوص خداوند بلند مرتبه است و لاغير.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.