اينك منم كه آهنگ روى آوردن به درگاه تو مىكنم، و از تو تقاضاى مهمان نوازى نيكو دارم، پس درود فرست بر محمد و آلش، و رازم را شنوا باش، و دعايم مستجاب كن، و روزم به نوميدى آخر مكن، و در سئوالم مهر رد بر پيشانىام مزن، و رفتنم را از پيشگاهت گرامى دار، در حاليكه بازگشتم به سوى توست، زيرا تو به آنچه اراده فرمايى دچار تنگى نمى شوى، و از آنچه مورد سئوال باشى ناتوان نيستى، در حاليكه تو بر هر چيز توانايى، و هيچ جنبش و نيرويى جز به يارى و خواست خداوند بلند مرتبهى بزرگ نيست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.