و (در روز قيامت) كه مرا براى ديدار خويش (از خاك) بر مىانگيزى، رسوايم مخواه و نزد دوستان خود زار و خوارم مساز، و (نام و) ياد و سپاس خود را از ياد من مبر و در هنگامى كه نادانان از (شكر) نعمتت در غفلتاند،مرا به سپاس نعمت خود موفق دار و شيوهى ثناى خود را بر آن چه ارزانى من داشتهاى به من الهام كن تا تو را در ازاى هر عطايى ثناگو باشم به هر نعمتى كه به من عطا كردهاى اقرار كنم؛