و روزى كه براى ديدارت مرا برمىانگيزى خوارم مساز، و در برابر دوستانت رسوايم مكن، و يادت از يادم مبر، و شكرت از من جدا مكن، بلكه آن را همراهم دار در حالات بى خبرى زمانى كه نادانان نعمتهايت فراموش كنند، و حمد و ثناى را براى آنچه بمن عطا كردهاى الهام كن، كه اعتراف كنم به هر چه به من عنايت فرمودهاى.