به هنگام نيازمندى خوارم مخواه، و به خاطر كوتاهىهايى كه در انجام اوامر تو داشتهام هلاكم مپسند، و همانند دشمنان، دست رد بر سينهى من مگذار، كه پا در دايرهى تسليم دارم و مىدانم كه حجت از آن توست، كه در فضل و بخشش سزاوارت و در نيك و احسان از ديگران سودمندترى و اهل تقوى و آمرزش و گذشتى (به حدى) كه به عفو تا انتقام شايقترى و به پوشاندن گناه تا بر ملايى آن اولى.