فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

اى آفريدگار بزرگ! به درگاه تو ستايش و نيايش آورم كه آسمان و زمين را ايجاد كرده‌اى و با جلال و اكرام بر خداوندان خداوندى دارى و هر چه آفريده شده آفريده‌ى تو باشد و ملك وجود از تو پيدا شده و به تو باز گردد. همتا و همسر ندارى و همه‌ى دانستنيها را مى‌دانى و بر عرصه‌ى پهناور هستى تو را احاطه و تسلط است. دانائى تو بر كمون ذرات وجود نفوذ دارد و قدرت تو بر همه كس و همه چيز سلطنت كند.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.