فراز 74 از دعای 47 ( درخواست از روی بیم و زاری )

و ملتمسانه همراه ب فروتنى و زارى و بميناك (از عذاب و عقاب، بخشش خود را) از پيشگاه تو تقاضا مى‌كنم، تقاضايى كه از سر هراس و زارى و پناه‌جويى است نه از روى نافرمانى همانند كبرورزان و نه از راه گستاخى چون كسانى كه به عبادت خود مى‌نازند و مى‌بالند، و نه از روى خودخواهى و جسارت به خاطر شفاعت و شفاعت گران؛

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.