پروردگارا، اگر تو مرا بلند دارى چه كس خوارم تواند كند و اگر ذليلم سازى كيست كه مرا بركشد و بالايم برد، و اگر گرامىام دارى چه كس تواند حقيرم نمايد و اگر بىمقدارم كنى چه كس بر مقدارم افزايد؟ اگر عذابم دهى چه كس تواند به من رحم آورد و اگر هلاكم نمايى چه كسى را در اين باره ياراى اعتراضى باشد، و يا بتواند از حكمت پرسش نمايد؟ مىدانم كه در حكمت بى گمان ستم روا نشود و در عذابت هرگز شتابى نبود، آن كس شتاب كند كه از فوت فرصت بترسد و آن كس ستم روا دارد كه ناتوان باشد. و تو اى خداى من از تمامى اين امور بسيار بالاترى و بس والا.