خدايا، اگر تو مرا بالابرى كيست كه مرا زمين زند؟ و اگر تو مرا زمين زنى كيست كه مرا بالا برد؟ و اگر تو مرا گرامى دارى كيست كه خوارم دارد؟ و اگر تو خوارم دارى كيست كه مرا گرامى دارد؟ و اگر تو مرا عذاب كنى كيست كه بر من رحم كند؟ و اگر تو مرا هلاك سازى كيست كه درباره بندهات متعرض تو شود، يا درباره او تو را بازخواست كند؟ و من به خوبى مىدانم كه نه در حكم تو ستمى است، و نه در كيفر تو شتابى، زيرا تنها كسى شتاب مىكند كه بترسد فرصت از دستش برود، و تنها ضعيف و ناتوان، نيازمند به ستم است (تا به هدف خود برسد)، و تو- اى خداى من- از اين امور بسى برتر و والاترى.