فارسی
فراز 2 از دعای 48 ( درخواست خیری به اندازه همه خیرهایی که به سایر بندگان داده می‌شود )
وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ ، وَ لَكَ الْحَمْدَ ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ ، بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ ، أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً ، أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ .
كردگارا، خداى ما توئى و سلطنت و فرمانروائى اين ملك هستى از آن تو باشد. حمد و ثنا تو را سزاست و معبودى جز تو- اى خداى بزرگ- نيست. توئى كه شكيبائى، مهربانى، نعمت بخشى، عظيم و با احسانى، پديد آورنده آسمانها و زمينى. جهان آفرينا، آنگاه كه به بندگان مومن خويش: خير و عافيت، بركت و هدايت، و كردار به طاعت تقسيم مى‌كنى. يا خيرت را از روى منت بر آنان مى‌بخشى، و آنان را به آن نيكوئى هدايت مى‌كنى، يا آنان را نزد خويش بلندپايه مى‌گردانى، يا خيرى از دنيا و آخرت به آنان مى‌دهى، قسمت و نصيب مرا از اين الطاف بسيار كن.
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
