فراز 4 از دعای 48 ( رحمت پروردگار وسیع تر از گناهان انسان‌ها )

خدايا من با نياز خود به سوى تو آمده‌ام، و بار فقر و احتياج و تهى‌دستى خود را بر درگاه تو فرود آورده‌ام. در حالى كه اطمينان من به آمرزش و رحمت تو بيش از اطمينانم به كارهايى است كه انجام داده‌ام؛ زيرا عرصه‌ى آمرزش و رحمت تو بسى پهناورتر از محدوده‌ى گناهان من است. پس بر محمد و خاندان محمد درود فرست و خودت هر نياز مرا برآورده ساز، كه تو بر اين كار قدرت دارى، و اين بر تو آسان است، و من فقير درگاه توام و تو از من بى‌نيازى؛ زيرا به هر خيرى كه رسيده‌ام، به لطف تو بوده است، و جز تو كسى بدى‌ها را از من دور نكرده است، و من در كار اين جهان و آن جهان خود، به غير تو اميد ندارم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.