فراز 4 از دعای 48 ( رحمت پروردگار وسیع تر از گناهان انسان‌ها )

بار خدايا! حاجت و نيازم را به سوى تو آورده و در خواسته‌ى خودم تو را قصد كردم. و امروز نيازمندى، بى چيزى و ندارى خود را به پيشگاه تو فرود آوردم، در حالى كه تكيه و اعتماد من به آمرزش و رحمتت بيشتر از تكيه بر عمل و كردارم است. و آمرزش و مهربانيت از گناهانم بيشتر و دامنه‌دارتر است. پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و روا ساختن هر نيازم را كه انجام دادن آن در تحت قدرت و توانايى تو و آسان بودن آن بر تو است و همراه با نيازمندى من به تو و بى نيازى تو از من است، تو خود به دست بگير و عهده‌دار باش؛ زيرا من هرگز به خير و نيكى نرسيدم جز از جانب تو. و هرگز كسى بدى و گرفتارى را از من دور نكرده جز تو. و در مورد كار دنيا و آخرتم جز تو را اميد ندارم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.