فراز 7 از دعای 48 ( اقرار به گناه و بدی انسان‌ها در حق خود )

كه بر اين پشت گرميهاى بسيار بجرم خويش از اعمال اقرار كه بد كردم ولى دانم ز فضلت خطاكاران در آن شامل ز بذلت و زين اميد تو بر عفو مشمول كه از آن بخشش تو گشته مقبول كه آنان در خطاها پايدارى در ايام دراز و بسيارى به سر بردند بر سوى مناهى ولى آن رحمت لطف الهى نشد نوميد رحمت از حسانت و بهره برده از رحمت ز خوانت كه من چشم طمع بر آن كرامت به اميد توام اى حى رحمت‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.