اى معبود من! تو (به راه راست) هدايتم فرمودى و من، (به جاى پيروى)، سر به بيهوده و لهو (و لعب) گذاشتم (و در پى خواهش دل رفتم)، و پند دادى و من، (پندت را نشنيدم)، و راه قساوت و سنگدلى را پيش گرفتم، و بهترين نعمت را عطا كردى و من، نافرمانى نمودم، سپس آنچه را كه دربارهام انجام داده بودى (و تحذير فرمودى) شناختم- و تو خود، آگاهم نمودى- بدين جهت (از پى نافرمانى)، استغفار كردم و تو بخشيدى، باز من به گناه، برگشتم و تو با پردهى ستارى، پوشاندى، پس خدايا!- تنها تو را ستايش...،