فراز 1 از دعای 49 ( توفیق الهی در شناخت و پرهیز از گناهان )

خدايا، تو مرا راه نمودى و من بيهودگى را پيشه ساختم؛ پندم دادى و سنگدلى ورزيدم، عطاياى نيك دادى و من نافرمانى كردم. آنگاه چون آنچه مرا از آن باز داشته بودى، به من شناساندى و من بدان آگاه شدم، آمرزش طلبيدم و تو مرا بخشودى. سپس دوباره خود را به گناه آلودم و تو پرده‌پوشى كردى. پس حمد و ستايش تو را سزد اى معبود من.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.