و چه بسا ابرهاى مكروهى كه آن را از (افق زندگى) من برطرف كردى و چه بسا ابرهاى نعمت را كه بر من باراندى، و چه جويهاى رحمت كه روان ساختى- و چه (جامههاى) عافيت كه بر من پوشيدى- و چه چشمهاى حوادث كه (به سوى من متوجه بود و) تو آنها را كور ساختى و چه پردههاى غم كه تو آنها را (از دل من) برداشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.