معز و منعما، چه بسيار ابرهاى بلا كه از من دور ساختى و چه بسيار ابرهاى نعمت و رحمت كه بر من باراندى. چه بسيار جويبارهاى لطف و مهربانى كه براى من گستردى و چه بسيار عافيت كه به من بخشيدى. چه بسيار چشمهاى شوم و نكبتآور كه به خاطر من نابينا ساختى، و چه بسيار پردههاى غمى كه از وجود من برداشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.