فراز 14 از دعای 49 ( سپاس نسبت به مهلت دهنده‌ای که در عذاب کردن شتاب نمی‌ورزد )

حكمت آموزا، به عظمت و بزرگى‌ات سوگند ياد مى‌كنم كه هر زمان حاجتى از تو خواستيم، تو اكرام فرمودى، و آنگاه كه درخواستى هم نكرديم تو آغاز به بخشش نمودى. هنگاميكه از تو احسان خواستيم، اندك ندادى و سرشار بخشيدى، تو اى مولاى من، جز احسانگرى نخواهى و نعمت ببخشى و بنده بنوازى. و من منع نعمت كنم و بى‌تامل و انديشه رو به حرامها آورم. از حدود فرمانت تجاوز كنم، و از تهديدت غافل گردم. پس اى خداى من، سپاس بى‌مثال تنها تو را سزاست. تو آن قديرى كه مغلوب نگردى، و آن فرصت بخش هستى كه در عقاب، شتاب نكنى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.