چو درخواست گردد فرستى عطا
و گر كس نخواهد تو دانى روا
ز فضلت اگر بنده شد خواستار
تو اندك نبخشى بود بىشمار
ابا كردى از لطف مولاى من
به احسان و فضلت بده جاى من
خدايا از اين پس كنم من ابا
كه افتم دگر ره به دام خطا
خدايا توئى قادر مهربان
نگردى تو مغلوب كس بىگمان
تو بر بنده مهلت دهى از عذاب
نسازى تو در انتقامت شتاب
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.