و چون از تو درخواست شد عطا كردى، و نيز درخواست نشده بخشش آغاز كردى، و چون فضلت طلبيده شد اندك ندادى، تو خوددارى كردى اى مولاى من از غير احسان و اكرام و نيكى و دادن نعمت، و من خوددارى كردم از غير افتادن بى تأمل در محرماتت، و تجاوز از حدودت، و غفلت از تهديدت، پس سپاس از آن توست اى خداى من مقتدرى كه مغلوب نشود، و مهلت دهندهاى كه شتاب نكند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.