فراز 16 از دعای 49 ( تقرب به خدا به مقام بلند و رفیع محمّدی و به ولایت روشن علوی )

بار خدايا! همانا من بمقام محمدى به سوى تو تقرب مى‌جويم و نيز به سپيدروئى على و به وسيله‌ى آن دو (بزرگوار) روى به سوى تو مى‌نهم و (اميد كه) مرا از شر چه و چه (يا فلان و بهمان) پناه دهى، چرا كه اين امر عرصه را بر تو تنگ نمى‌گرداند و با چنان قدرتى كه تو دارى، تو را دچار مضيقه نمى‌كند و تو بر هر چيز توانايى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.