فراز 16 از دعای 49 ( تقرب به خدا به مقام بلند و رفیع محمّدی و به ولایت روشن علوی )

خدايا! به راستى كه در پرتو مقام و جايگاه والاى محمد و طريقت نورانى ولايت على، آهنگ قرب تو كرده‌ام و بدين دو، دل را به تو سپرده‌ام تا مرا از گزند اين و آن و چنين و چنان، در پناه خود گيرى؛ چرا كه با تو چنين كارى دشوار نمى‌آيد، و تو را در تنگنا قرار نمى‌دهد، و تو را با قدرتى كه دارى به رنج و مشقت نمى‌افكند؛ و تو به هر چيزى توانايى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.