فراز 3 از دعای 49 ( بخشش و نجات از عذاب الهی به وسیلۀ توحید )

جهان آفرينا، اينك تنها وسيله‌ام براى وصول به رضاى تو، توحيد و يگانه دانستن تو است. انگيزه و انديشه من اين باشد كه چيزى يا كسى را با تو شريك و همتا نگيرم. من هرگز هيچ معبودى با تو برنگزيدم من با همه‌ى جان شتابان به سوى تو آمدم. گريزگاه هر بدكارى، و پناهگاه هر تباهكار و پناهنده‌اى، تنها به سوى تو باشد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.