فراز 4 از دعای 49 ( پناه بر خدا از دشمنانی با شمشیرهای کشیده )

چه بسا دشمنى كه اسلحه‌اش را از روى خصومت به رويم گشود و لبه كارد برنده‌اش را برايم تيز كرده و طرف تيزى آن را به طرفم نشانه گرفته و زهرهاى سمومش را براى كشتنم آماده كرده و مرا مورد حمله تيرهايش كه از هدف نمى‌گذرد قرار داده و چشم نگهبانش از من برداشته نشده و در دل، فكر رساندن شر به مرا دارد و از آب بسيار تلخ و شر خود كه نمى‌شود آشاميد آبم دهد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.