فراز 4 از دعای 49 ( پناه بر خدا از دشمنانی با شمشیرهای کشیده )

پس چه بسيار دشمنى كه شمشير كين بر من كشيده و تيغ براى (آزردن) و سر نيزه براى (از پاى درآوردن) من تيز كرده، و زهرهاى كشنده‌اش را براى من مهيا ساخته و تيرهاى خود را به سوى من نشانه گرفته است، و چشمانش مرا مى‌پايد و آهنگ خواب ندارد و بر آن است تا زيانى به من برساند و تلخى آزار و اذيت را به من بچشاند.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.