فراز 5 از دعای 49 ( آگاهی خدا به دشمنی های دشمنان )

رحيم و رحمانا، آنگاه كه تو ديدى از چنين رنج بردنها، از جنگيدن با آنها كه قصد جانم كرده بودند چه ناتوان بودم، آنگاه كه تو ديدى من در برابر بسيارى سپاهيان دشمنانم چه تنها بودم، آنگاه كه تو ديدى به چه بلائى گرفتار شدم كه از پيش هرگز حتى فكرش در مغزم خطور نمى‌كرد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.