آن گاه تو- اى خداى بلند مرتبهى والا- كه فساد باطن و زشتى انديشهشان را ديدى، آنان را با مغز در گودالى كه براى شكار آماده كرده بودند نگون ساختى و در پرتگاه درافكندىشان و بدين ترتيب پس از آن سركشى، ذليلانه در بند دامى كه آماده ساخته بودند تا مرا در آن ببينند، خود گرفتار آمدند، اما حقيقت اين است اگر نبود رحمت تو، نزديك بود آنچه بر آنان وارد شده بر من وارد آيد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.