فراز 12 از دعای 5 ( آثار ولایت و هدایت الهی )

خدايا! هر كه را تو يارى دهى، خوار كردن ديگران، او را زيانى نرساند، و هر كه را تو عطايى كردى، منع ديگران از او نكاهد، و هر كه را تو راه نمودى، گمراهى ديگران از راهش بيرون نبرد.

نور خدا خاموش نمى‌شود

راستى عجيب است، در اعصار و قرون، بى‌خبران از حق و حقيقت، با تهمت و افترا و تكذيب و تصديق ناحق، و با حبس و تبعيد و ايجاد زجر و مشقّت، و با يورش و حمله با كوه كوه اسلحه براى خاموش كردن چراغ نبوّت و امامت بپا خاستند و در اين راه از هيچ برنامه‌اى دريغ ننمودند، ولى خذلان آن خاذلان نه اين كه كارى از پيش نبرد بلكه به عنايت و لطف حق و يارى و نصرت حضرت ربّ العزّه نور انبيا و ائمّه و اوليا پرفروغ‌تر شد تا جايى كه به فرموده قرآن مجيد، عاقبت تمام اهل زمين را درسايه نفوذ و سيطره خود قرار خواهد داد و بساط ظلم و بيدادگرى را بر خواهد چيد.

اين نور به هيچ صورت و با هيچ حمله و حادثه و طوفانى خاموش نخواهد شد كه قرآن كريم مى‌فرمايد:

﴿يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ﴾«1»

همواره مى‌خواهند نور خدا را با سخنان باطل [و تبليغاتِ بى‌پايه‌] خود خاموش كنند؛ ولى خدا جز اين كه نور خود را كامل كند، نمى‌خواهد، هر چند كافران خوش نداشته باشند.

اين نور به صورت حكومت شايستگان، تمام روى زمين را خواهد گرفت چنانكه قرآن مجيد مى‌فرمايد:

﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ﴾«2»

و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ميراث مى‌برند.

آرى، هر كس را حضرت ربّ به نعمت ظاهر و باطن آراست و از عطا و لطفش وى را بهره‌مند ساخت، منع منع كنندگان از او نكاست كه: