خداى من! (تاكنون) به خاطر نيت زشتى كه داشتهام رسوايم نكردهاى، و به جهت گناهانى كه كردهام به نابودى من بر نخاستى، (تو آن خداوند مهربانى كه) هرگاه تو را مىخوانم (دعاى) مرا مىپذيرى، اگر چه در لبيك گفتن به دعوت تو سهل انگار و كاهلم! من هر چه مىخواهم از تو مىخواهم، و در هر كجا كه باشم راز خود را با تو در ميان مىگذرام، جز تو را نخواهم طلبيد وجز به 0رحمت) تو اميد نخواهم بست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.