فراز 11 از دعای 51 ( دعا برای امان از رسوایی به خاطر زشتی باطن )

معبود من، تو مرا به نيت بدم رسوا نساختى، و به سبب گناهانم به ورطه‌ى نيستى نينداختى. چون مى‌خوانمت، پاسخم مى‌گويى؛ اگر چه هنگامى كه تو مرا به سوى خود مى‌خوانى، درنگ مى‌ورزم. هر حاجت كه خواهم، تنها از تو خواهم، و هر جا كه باشم، راز دل با تو در ميان مى‌گذارم. جز تو را نمى‌خوانم و جز به تو اميد نمى‌بندم.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.