فراز 11 از دعای 51 ( دعا برای امان از رسوایی به خاطر زشتی باطن )

اى خداى من! به نيت بدم رسوايم نكردى، و به گناه، تباهم نساختى. هرگاه كه تو را مى‌خوانم، اجابت مى‌كنى، اگرچه هرگاه مرا بخوانى، به كندى مى‌آيم؛ و هرگاه كه بخواهم، حاجتم را سوى تو مى‌آورم، و هرجا كه باشم، راز نهانم با تو در ميان مى‌نهم. از اين رو، جز تو را نمى‌خوانم، و جز به تو اميدى ندارم.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.