و اگر احسانت و فراوانى نعمتهايت بر من نمىبود، به كمال بهرهمندى و اصلاح نفس خويش نمىرسيدم، ولى تو خود دربارهى من آغاز دهش كردى و در همهى امورم به حد كفايت روزى رسان بودى و تلاش پر دردسر را از من دور ساختى و قضاى باز دارنده را از من باز گردانيدى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.