فراز 2 از دعای 51 ( احسان بی مقدمه خدواند در حق بندگان )

اگر احسان تو نمى‌بود و نعمت تو بر من تمام نمى‌شد از نصيب خود محروم بودم و معايب و آفات خود را نمى‌شناختم ليكن با من احسان فرمودى قبل از آن كه از تو درخواست كنم و با من عنايت فرمودى و امور مرا كفايت فرمودى در حالى كه من خود عاجز از انجام كار خود بودم هر بلائى را تو از من دور ساختى و قضاء بد را از من بركنار فرمودى‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.