و اگر احسان و نيكى تو به من و فراوانى نعمتهايت بر من نمىبود، هرگز به بهرهام دست نمىيافتم و اصلاح و سامان دادن خود را نمىتوانستم، ولى تو دربارهى من به احسان و نيكى آغاز نمودى و كفايت و بى نيازى از ديگران را در همهى كارها به من عطا فرمودى و رنج و بلا و گرفتارى را از من برگرداندى و قضا و قدر (حكم و فرمان) ترسناك (خود) را از من بازداشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.